Συνέντευξη της Ντόρας Μπακογιάννη για τις εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά φιλοξενεί το νέο τεύχος της Οικονομικής Επιθεώρησης. Τι μπορούμε να προσδοκάμε από τη νέα απόπειρα επανεκκίνησης των ελληνοτουρκικών σχέσεων; Ποιοι παράγοντες έχουν αλλάξει σε σύγκριση με το παρελθόν τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Τουρκία; Ποιος είναι ο οδικός χάρτης της επόμενης περιόδου και πόσο σημαντική είναι η οικοδόμηση της εμπιστοσύνης; Τι θα σήμαινε μια προσφυγή στη Χάγη και πόσο έτοιμα είναι τα ελληνικά κόμματα και η ελληνική κοινωνία για ένα τέτοιο ενδεχόμενο; Η πολύπειρη πολιτικός μοιράζεται τις εκτιμήσεις της για τη δυναμική των εξελίξεων.
Ακολουθούν ορισμένα αποσπάσματα από τη συνέντευξη:
- «Υπάρχει ένα παράθυρο ευκαιρίας. Το έχουμε διαπιστώσει τρεις μήνες τώρα, μετά τους σεισμούς. Ένα παράθυρο ευκαιρίας που καταγράφεται μετά βεβαιότητας πάνω από το Αιγαίο. Ένα παράθυρο ευκαιρίας και στη ρητορική, η οποία δεν συγκρίνεται με των προηγούμενων ετών. Και ένα παράθυρο ευκαιρίας –επιτρέψτε μου– λόγω της αδήριτης πραγματικότητας […] Ξέρετε, η πραγματικότητα εκδικείται τους πολιτικούς. Θεωρούμε εμείς οι πολιτικοί ότι μπορούμε να ελέγξουμε τα πράγματα, πλην όμως έρχεται η πραγματικότητα και μας διαψεύδει. Μας προσγειώνει».
- «Το 80%των Ελλήνων πιστεύει ότι, όταν ο Ερντογάν ήρθε και μίλησε για αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάννης, αυτό συνέβη για πρώτη φορά. Η πραγματικότητα είναι ότι, από την ημέρα της υπογραφής της, για τη Συνθήκη της Λωζάννης υπήρξε στην Τουρκία τεράστια αμφισβήτηση. Με δεδομένα όλα αυτά, και με επίγνωση ποιον έχουμε ως συνομιλητή, προσέρχεται η Ελλάδα σ’ αυτή τη συζήτηση. Χωρίς αυταπάτες και ψευδαισθήσεις. Αλλά αντιλαμβανόμενη ότι τα συμφέροντα στη φάση αυτή είναι ισχυρά ως προς την προσπάθεια, τουλάχιστον, επίλυσης της διαφοράς».
- «Θεωρώ ότι θα έχουμε μια αίσθηση μέσα στο εξάμηνο που βρίσκεται μπροστά μας. Ποια είναι η αίσθηση που θέλουμε να αποκτήσουμε ως προς τη διαμόρφωση κοινής βούλησης; Μια αίσθηση ως προς την ειλικρίνεια των προθέσεων. Από κει και πέρα, μέχρι πού θα πάμε και τι αποτέλεσμα θα έχουμε, όλα αυτά παραμένουν ανοιχτά. Το πρώτο όμως είναι να αποκτηθεί εμπιστοσύνη».
- «Δεν γνωρίζω το επιτελείο του Φιντάν, όμως δίπλα στον Γεραπετρίτη η Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου και ο Κώστας Φραγκογιάννης είναι δύο ιδιαίτερης ποιότητας άνθρωποι. Ο Φραγκογιάννης κράτησε τις οικονομικές σχέσεις όρθιες σε εποχή μεγάλης κρίσης, η δε Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου συγκεντρώνει τεράστια προσόντα χαρακτήρα δίπλα στις γνώσεις».
- Για το ενδεχόμενο μια προσφυγή στη Χάγη να έχει ως αποτέλεσμα μειωμένη επήρεια νησιών κατά τη χάραξη ΑΟΖ: «Το αληθινό ερώτημα είναι για ποια βάση μιλάμε: τη βάση του τι έχουμε σήμερα; Γιατί, αν μιλάμε επί τη βάσει του τι έχουμε σήμερα, τι έχουμε; Σε κυριαρχία, τι έχουμε; […] Μιλούμε λοιπόν περί της προσδοκώμενης κυριαρχίας και κυριαρχικών δικαιωμάτων, που εμείς διεκδικούμε – και διεκδικούν και οι Τούρκοι. Μιλάμε με άλλα λόγια για τη διαχείριση μιας προσδοκίας. Άρα η λέξη και μόνο «υποχώρηση» είναι λάθος. Δεν υποχωρείς από την προσδοκία! Δεν υποχωρείς από κάτι που δεν είναι κεκτημένο – έτσι δεν είναι; Προσδοκάς: εκεί ακριβώς είναι η διαπραγμάτευση! Στη διαπραγμάτευση, όπου θα βάλεις κάτω και θα πεις: «Ποια είναι η δική μου προσδοκία; Το μέγιστο!». Ποια η προσδοκία των Τούρκων; Το δικό τους μέγιστο, γιατί κι αυτοί από το μάξιμουμ θα ξεκινήσουν».
- «Πιστεύω ότι σε όλη μας την προσέγγιση, ένα και μόνο κριτήριο θα πρέπει να έχουμε: είναι προς το συμφέρον της χώρας μου; Άπαξ και είναι προς το συμφέρον της χώρας μου, αν είμαι στοιχειωδώς υπεύθυνος πολιτικός έχω μια υποχρέωση: να δώσω τη μάχη γι’ αυτό που είναι το συμφέρον της χώρας».
- Για το αν τα κόμματα της ελληνικής Βουλής θα σηκώσουν την ευθύνη, αν πορευθούμε προς Χάγη, με συνυποσχετικό: «Στο μέτρο που καλούμαι να απαντήσω για τα κόμματα που έχουν κυβερνήσει, η απάντηση είναι “ναι”».
- «Εξωτερική πολιτική για εσωτερική κατανάλωση είναι η μεγαλύτερη κατάρα που μπορεί να υπάρξει».
- «Πάντως σήμερα κανείς δεν θα ψάξει για υδρογονάνθρακες. Πολύ σωστά τα είπε ο Δένδιας. Πώς να κάνεις μείζονα επένδυση σήμερα που θα σου αποδώσει σε 10 χρόνια για κάτι που σε 15 χρόνια θα είναι στα αζήτητα; Τι είναι σήμερα το ζητούμενο; Η διασύνδεση, κυρίως ηλεκτρικής ενέργειας, από ΑΠΕ –το περίφημο καλώδιο– όπου Κύπρος και Κρήτη έχουν καθοριστικό ρόλο. Η γενικότερη συνεργασία, εδώ, είναι καθοριστική – και ουδείς το αρνήθηκε αυτό στην Τουρκία».
Ολόκληρη η συνέντευξη είναι προσβάσιμη στον ιστότοπο www.economia.gr
Το τρέχον του τεύχους του περιοδικού φιλοξενεί επίσης εκτενή συνέντευξη του Καθηγητή του ΜΙΤ Daron Acemoglu για τις συνέπειες της τεχνολογίας στις σύγχρονες κοινωνίες, ειδικό αφιέρωμα στο μέλλον της εργασίας με συνεντεύξεις και κείμενα των Χριστόφορου Πισσαρίδη (Καθηγητής Οικονομικών στο LSE, κάτοχος βραβείου Νόμπελ), Τάσου Γιαννίτση (Ομότιμου Καθηγητή Οικονομικών του ΕΚΠΑ και πρώην υπουργού), Μαρίλης Μέξη (επικεφαλής ερευνήτρια του Trade and Labour Programme του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ – WEF), Γεώργιου Δουκίδη (καθηγητή Ηλεκτρονικού Επιχειρείν στο ΟΠΑ), Χρήστου Γούλα (Γενικού Διευθυντή του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ) και Χρήστου Ιωάννου (Σύμβουλου Διοίκησης του ΣΕΒ). Ο αναγνώστης ακόμη να βρει άρθρα και αναλύσεις των Αντώνη Παπαγιαννίδη (για τον πολιτικό αντίκτυπο των πρόσφατων φυσικών καταστροφών), Γιώργου Κουβαρά (για το στοίχημα του επόμενου αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ), Θάνου Τσίρου (για τις συνέπειες της κλιματικής κρίσης στην ελληνική οικονομία), Κατερίνας Σώκου (για τα Bidenomics και την αμερικανική προεκλογική εκστρατεία), Πίκιας Γαλάτη για την κλιματική κρίση καθώς και πολλά ακόμη.
