- Μπάμπης Παπαπαναγιώτου από τον Ελεύθερο Τύπο
Δεν κρατήθηκε, όπως ίσως θα έπρεπε. Ή μήπως δεν έπρεπε; Αν κρίνει κανείς από την οργισμένη και ανεξέλεγκτη απάντηση του προέδρου της Ελληνικής Λύσης, ήταν σαν να του «πάτησε τον κάλο». Γιατί, αν κάποιος δεν έχει κάλο, δεν πονάει, αν του πατήσουν το πόδι. Ο Κ. Βελόπουλος όμως φαίνεται πως «πόνεσε», και μάλιστα αρκετά.
Φτάνοντας στο σημείο να παραδεχθεί ότι πρόσβαλε συνειδητά με τα όσα απαντούσε τον πρωθυπουργό της χώρας. Το δε ύφος τού έξαλλου Κ. Βελόπουλου ίσως μαρτυρά περισσότερα από τα λόγια του. Με την παρέμβασή του ο πρόεδρος της Βουλής, Κ. Τασούλας, ο οποίος προσπάθησε να προστατεύσει τον ωρυόμενο αρχηγό κόμματος, επεσήμανε και την κατάφωρη παραβίαση του Κανονισμού της Βουλής, ο οποίος απαγορεύει και τις ύβρεις και τις προσβολές εντός του Κοινοβουλίου.
Ομως «ούτε ψύλλος στον κόρφο» του Κ. Βελόπουλου. Συνέχισε απτόητος να «τσαμπουκαλεύεται» με αγοραίο ύφος. Επομένως, ίσως ο Κ. Μητσοτάκης να έκανε καλά που δεν κρατήθηκε, γιατί η πολιτισμένη αντιμετώπιση της «σαχλαμάρας» αμβλύνει την ουσία και την ηθική απαξία της ίδιας της σαχλαμάρας.
Το κρίσιμο ερώτημα δεν αφορά προσωπικά τον Κ. Βελόπουλο ως προσωπικότητα και συγκρότηση. Αφορά κυρίως τους αρκετούς ψηφοφόρους που τον έστειλαν στη Βουλή, και μάλιστα ως «αντισυστημικό» στοιχείο. Πόσω μάλλον, όταν ο πρόεδρος της Ελληνικής Λύσης δεν έκρυψε ποτέ ποιος είναι και τι πιστεύει. Από τις επιστολές του Ιησού, τις κηραλοιφές και τον αντιεμβολιασμό έως την ανοικτή υποστήριξη του εισβολέα Πούτιν. Αποδεικνύεται ότι ένα όχι μεγάλο, αλλά όχι και ασήμαντο κομμάτι της κοινωνίας αρέσκεται και επιλέγει τη «σαχλαμάρα», βαφτίζοντάς την «αντισυστημική».
Χθες, επίσης στη Βουλή, εξελίχθηκε σε live μετάδοση η διάλυση μίας άλλης «σαχλαμάρας: οι επίσης… αντισυστημικοί «Σπαρτιάτες» δημιούργησαν όντως ένα ρεκόρ Γκίνες. Το να μείνει ένα κόμμα χωρίς αρχηγό δεν είναι ασύνηθες. Ομως ένας αρχηγός χωρίς κόμμα είναι ανεπανάληπτο. Αποτέλεσμα κι αυτό μίας άλλης «σαχλαμάρας». Ισως πιο επικίνδυνης, γιατί είναι όλη τού καταδικασμένου για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση ακροδεξιού Ηλ. Κασιδιάρη. Οι «Σπαρτιάτες» ως κόμμα, εκτός από ακροδεξιό, αποδείχθηκε και μία σαχλαμάρα. Ενα «κόμμα-προβιά» και μαριονέτα, τα νήματα του οποίου κινούσε από τη φυλακή ένας έγκλειστος για κακουργήματα.
Ηταν κρυφό αυτό; Μόνο για αόμματους. Κι όμως, κι αυτή η σαχλαμάρα, στη φασιστική έκδοσή της, ψηφίστηκε επίσης από πολλές χιλιάδες Ελλήνων πολιτών, οι οποίοι έβαλαν ξανά την παραλλαγμένη Χρυσή Αυγή στη Βουλή. Και, βέβαια, η ίδια κατηγορία γοητευμένων από την «αντισυστημικότητα» έβαλε στη Βουλή κι άλλη μία «σαχλαμάρα», σε πιο θρησκευτική εκδοχή.
Τη «Νίκη» των παραθρησκευτικών οργανώσεων του σκότους και των τσιπ στις νέες ταυτότητες. Μία απλή πρόσθεση 4,68+4,44+3,70 (τα ποσοστά της Ελληνικής Λύσης, των «Σπαρτιατών» και της «Νίκης» στις τελευταίες εκλογές) βγάζει ένα σχεδόν 13% (12,82%). Ενα καθόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό, όταν ο λόγος είναι περί σαχλαμάρας. Είτε ψεκασμένης είτε ακροδεξιάς είτε παπαδίστικης.
Η δεύτερη και τελική σκέψη μου. Καλά έκανε ο Κ. Μητσοτάκης και μίλησε για «σαχλαμάρες». Η σαχλαμάρα δεν είναι αζήτητη από ένα όχι ευκαταφρόνητο ποσοστό συμπατριωτών μας. Κι αν πεις στον σαχλό π.χ. ότι δεν είναι «πολιτικά ορθός», πιθανώς να το εκλάβει ως κομπλιμέντο. Ενώ αν του πεις ότι είναι σαχλός, τουλάχιστον θα καταλάβει ότι τον έχουν πάρει χαμπάρι.
