Ο Έλληνας (ή Γερμανός;) πολιτικός της AfD, Αθανάσιος ‘Ρόμπερτ’ Λάμπρου
Το ακροδεξιό κόμμα «Εναλλακτική για την Γερμανία»(AfD) προσπαθεί τώρα να αποκτήσει και ψηφοφόρους με μεταναστευτικό υπόβαθρο. Για να το πετύχει αυτό «επιστρατεύει» … μετανάστες, οι οποίοι στηρίζουν το κόμμα. Στις στήλες της η εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung κάνει λόγο για «Μετανάστες ενός αντιμεταναστευτικού κόμματος» – ανάμεσα στους οποίους βρίσκεται και ένας Έλληνας (ο οποίος πάντως αυτοπροσδιορίζεται ως Γερμανός), ο Ρόμπερτ Λάμπρου, επικεφαλής της AfD στο Κοινοβούλιο της Έσσης. Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, «ο Λάμπρου ίδρυσε τον Ιούνιο μαζί με μερικούς ακόμη έναν σύλλογο, που φέρει το όνομα „Με μεταναστευτικό υπόβαθρο, υπέρ της Γερμανίας”. Η ιδέα για την ίδρυση του συλλόγου του ήρθε στη διάρκεια επίσκεψης μίας ομάδας νέων στο Κοινοβούλιο της Έσσης».
Μιλώντας με αυτούς τους νέους, αναφέρει η εφημερίδα της Φρανκφούρτης, ο Λάμπρου τόνισε ότι «υπάρχουν „κάποιοι μετανάστες” στην AfD. O Λάμπρου είναι ένας από αυτούς. Είναι Γερμανός, αλλά όπως λέει, ο πατέρας του είναι Έλληνας. Ο Λάμπρου δεν χρησιμοποιεί το μικρό του όνομα, Αθανάσιος, αλλά κατεβαίνει ως κορυφαίος υποψήφιος του κόμματος στις εκλογές του κρατιδίου της Έσσης τον Οκτώβριο με το μεσαίο του όνομα, Ρόμπερτ. Σύμφωνα με δημοσκόπηση του Ινστιτούτου Forschungsgruppe Wahlen η AfD στην Έσση συγκεντρώνει ποσοστό 15%, ενώ πανεθνικά φτάνει το 20%», επισημαίνει το δημοσίευμα.
Αν και ο Λάμπρου φαίνεται να δηλώνει πως η ίδρυση του συλλόγου „Με μεταναστευτικό υπόβαθρο υπέρ της Γερμανίας”, στον οποίο ο ίδιος έχει αναλάβει καθήκοντα προέδρου, δεν παίζει προεκλογικά κάποιο ρόλο, ο Κάι Αρτσχάιμερ, πολιτικός επιστήμονας στο Πανεπιστήμιο του Μάιντς σε συζήτηση με τον συντάκτη του δημοσιεύματος εκφράζει αντίθετη άποψη, συγκρίνοντάς τον με την ίδρυση ενός αντίστοιχου συλλόγου, ο οποίος ιδρύθηκε επίσης στο κρατίδιο της Έσσης προ ετών με το όνομα „Εβραίοι στο AfD” – με στόχο να αλλάξουν τη αντισημιτική φήμη του κόμματος.
Ο πληθωρισμός στην Τουρκία και η είσοδος στην Αγία Σοφία
Η Τουρκία κατάφερε να εδραιώσει τη φήμη της ανάμεσα στους επίδοξους παραθεριστές «πακέτων», που στόχευαν σε μία καλή αναλογία ποιότητας-τιμής, αναφέρει η Handelsblatt, επισημαίνοντας όμως ότι αυτό φαίνεται να οδεύει προς το τέλος του, τουλάχιστον για την ώρα, εξαιτίας του πληθωρισμού: «Η υποτίμηση του νομίσματος έχει φτάσει σήμερα σε ποσοστό που ξεπερνά το 50%, αφήνοντας ήδη εδώ και καιρό τα σημάδια της στην τουριστική βιομηχανία. Σύμφωνα με την πλατφόρμα παροχής υπηρεσιών δεδομένων STR Global, η τιμή των δωματίων σε ξενοδοχεία της Αττάλειας αυξήθηκε κατά 37,4%, δηλαδή κατά μέσο όρο 110 ευρώ το βράδυ σε σύγκριση με πέρυσι, ενώ στην Κωνσταντινούπολη ένα δωμάτιο κοστίζει πλέον μέχρι και 138 ευρώ το βράδυ. Ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι ελάχιστα υψηλότερος, και υπολογίζεται στα 140 ευρώ περίπου». Μία εξέλιξη, που, όπως αναφέρει η οικονομική εφημερίδα, είναι καινούρια «και έχει εκπλήξει πολλούς Ευρωπαίους τουρίστες».
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, και οι τιμές των εισόδων σε μουσεία έχουν αυξηθεί κατά μέσο όρο 18% την τελευταία τετραετία: «Για παράδειγμα μία επίσκεψη στο νέο ιστορικό μουσείο στην Αγία Σοφία της Κωνσταντινούπολης κοστίζει 1.000 λίρες, ποσό που ισοδυναμεί με 34 ευρώ. Συγκριτικά, το Βρετανικό Μουσείο στο Λονδίνο έχει δωρεάν είσοδο, το Μουσείο της Περγάμου στο Βερολίνο έχει εισιτήριο 12 ευρώ και το Μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι 15 με 17 ευρώ».
Γερμανία, όπως …Ελλάδα;
Ο Γερμανός οικονομολόγος Γκάμπριελ Φελμπερμαϊρ, σε συνέντευξή του στην ιστοσελίδα του περιοδικού Spiegel, συγκρίνει την οικονομική κατάσταση στη Γερμανία με εκείνη της Ιταλίας και της Ελλάδας προ 15ετίας – με αισιοδοξία. Όπως αναφέρει: «Η ανάπτυξη στην Γερμανία βρίσκεται κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο από το 2017. Και μάλιστα σημαντικά. Απλώς σχεδόν κανείς δεν ήθελε να το πει δυνατά. Η αλήθεια είναι ότι η κατάσταση στη Γερμανία είναι σήμερα παρόμοια με εκείνη στην Ιταλία, την Ισπανία και την Ελλάδα πριν από 15 χρόνια. Οι άνθρωποι έχουν εγκαταλείψει προ πολλού τη ρυθμιστική πολιτική, σκορπώντας αλόγιστα τα χρήματα, ιδιαίτερα την περίοδο της πανδημίας. Και τώρα έρχονται τα αποτελέσματα. Η Γερμανία πρέπει επιτέλους να αποδεχτεί το γεγονός ότι η μέγιστη ταχύτητα με την οποία μπορεί να κινηθεί η γερμανική οικονομία θα μειωθεί σε βάθος χρόνου».
Σύμφωνα με τον Γερμανό οικονομολόγο στο Spiegel, η βιομηχανική παραγωγή της Γερμανίας θα συνεχίσει να μειώνεται. Αλλά, από την άλλη πλευρά, βλέποντας το ποτήρι μισογεμάτο, ο ίδιος επισημαίνει πως «δεν υπάρχει λόγος αγχωνόμαστε τρομερά με αυτό. Για παράδειγμα, για την παραγωγή χάλυβα η Γερμανία πρέπει σήμερα να εισάγει φθηνή ενέργεια, όπως επίσης και σιδηρομετάλλευμα. Έτσι θα ήταν ίσως καλύτερα να αγοράσει αντ’ αυτού πράσινο χάλυβα. Πρόκειται για κάτι που κάποιοι αποκαλούν αποβιομηχάνιση».
