- του Θεόδωρου Ντρίνια
Οχι χωρίς κάποια έκπληξη, διαβάσαμε στον Ριζοσπάστη (φύλλο της 16-17 Σεπτέμβρη 2023) κείμενο για τη διάλυση της πολυδιαφημισμένης από το ΚΚΕ Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Πρωτοβουλίας (ΕΚΠ), στην οποία, αν και συμμετείχαν 31 κομμουνιστικά κόμματα από την Ευρώπη, το ειδικό πολιτικό της βάρος στα ευρωπαϊκά πράγματα ήταν μάλλον ασήμαντο. Η έκπληξη δεν βρισκόταν τόσο στο ότι το ΚΚΕ διέλυσε την Πρωτοβουλία, όσο στους λόγους που την αιτιολόγησε. Διαβάζουμε, λοιπόν, μεταξύ άλλων, ότι:
[…] σειρά κομμάτων τάχθηκαν με το μέρος της καπιταλιστικής Ρωσίας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, δικαιολόγησαν και στήριξαν τη ρωσική ηγεσία και την εισβολή στο ουκρανικό έδαφος, υποστηρίζοντας ότι ο πόλεμος αυτός είναι αντιφασιστικός, σε αντίθεση με τη θέση πως ο πόλεμος είναι ιμπεριαλιστικός, εκφράζει οξυμένους καπιταλιστικούς ανταγωνισμούς και διεξάγεται για τον έλεγχο των αγορών και των πλουτοπαραγωγικών πηγών, για την ενέργεια και τους δρόμους μεταφοράς, οδηγώντας τους λαούς στο πολεμικό σφαγείο […] και ότι:
[…] ορισμένα κόμματα της «Πρωτοβουλίας» επιχειρούν να παρουσιάσουν την Κίνα ως σοσιαλιστικό κράτος, ενώ από πολλά χρόνια πριν στην Κίνα έχουν επικρατήσει οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής και εντείνεται η εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, που είναι ο ορισμός του καπιταλισμού. Κινεζικά μονοπώλια πρωταγωνιστούν στη διεθνή αγορά, εξάγουν κεφάλαια και εμπορεύματα και Κίνα – ΗΠΑ είναι σε ανταγωνισμό για την πρωτοκαθεδρία στο καπιταλιστικό σύστημα […].
Και τα διακηρύττει αυτά το ΚΚΕ, όταν είναι γνωστό τοις πάσι ότι ηγείται στην Ελλάδα του μετώπου ενάντια στον ουκρανικό λαό, παρουσιάζει τον πόλεμο όχι ως ρωσική εισβολή σε ανεξάρτητο κράτος, αλλά ως ιμπεριαλιστικό πόλεμο που διεξάγουν οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η Ε.Ε. (αυτούς καταγγέλλουν με μανία τα πανό του σε όλες τις διαδηλώσεις, και όχι την τάχα «ιμπεριαλιστική» Ρωσία). Ή όταν διαπιστώνεται, από όσους γνωρίζουν τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούν οι καθοδηγητές του στις κατά τόπου κατηχήσεις των μελών («οι Ουκρανοί είναι φασίστες», «βαλτοί από τους Αμερικάνους», «θέλουν να περικυκλώσουν τη Ρωσία» κ.λπ.), ότι ελάχιστα διαφέρουν οι πραγματικές του θέσεις από αυτά που λένε τα κομμουνιστικά κόμματα που έπεσαν στα παραπάνω «παραπτώματα».
Συνάμα, είναι γνωστή η τάχα αγωνιστική, αλλά στην ουσία πλήρως υπάκουη τακτική των συνδικάτων του ΚΚΕ απέναντι στην Cosco και τα κινέζικα επιχειρηματικά συμφέροντα στην Ελλάδα. Οπότε, η έκπληξη παρέμενε ενεργή σε όσους εξ ημών δεν γνωρίζουμε τα ενδότερα όλων αυτών των πολιτικοθρησκευτικού τύπου σεκτών, έως ότου πέσαμε πάνω στην εναρκτήρια ομιλία του Δημ. Κουτσούμπα στην ιδρυτική συνάντηση Κομμουνιστικών Κομμάτων της «Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Δράσης», της νέας απόπειρας διεθνούς ανοίγματος του ΚΚΕ, απόλυτα ελεγχόμενης από εκείνο αυτή τη φορά. Εκεί, διαβάζουμε στην αποτίμηση του «θετικού» έργου της μακαρίτισσας «Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Πρωτοβουλίας» ότι κάποια κόμματα που συμμετείχαν σε αυτή:
[…] Συντάχθηκαν με τη ρωσική αστική τάξη και το ρωσικό κράτος στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία, υποστήριξαν τον καπιταλισμό στην Κίνα και την επέκταση των κινέζικων μονοπωλίων σε όλο τον κόσμο, στο πλαίσιο του αποκαλούμενου «νέου δρόμου του μεταξιού», κάποια από αυτά έγιναν φορείς εθνικιστικών και ξενοφοβικών απόψεων, έβαλαν εμπόδια στην αλληλεγγύη στο πλευρό των προσφύγων και των μεταναστών […].
Επειδή, λοιπόν, με τα δύο πρώτα «ατοπήματα» το ΚΚΕ πρακτικά κανένα πρόβλημα δεν έχει –ούτε πορείες στη ρωσική πρεσβεία βλέπουμε ούτε γιγαντοπανώ από την Ακρόπολη ξεδιπλώνονται ενάντια στην Κίνα– μπαίνουμε στον πειρασμό να υποθέσουμε ότι το πρόβλημα βρίσκεται στο τρίτο «ατόπημα», στην άρνηση δηλαδή κάποιων κομμουνιστικών κομμάτων και κομματιδίων να ευθυγραμμιστούν με τον υβριδικό πόλεμο που έχει εξαπολύσει ο Ερντογάν και ο Πούτιν σε βάρος των λαών της Ευρώπης, μέσα από την εργαλειοποίηση και εσκεμμένη προώθηση μεταναστευτικών μαζών από την Αφρική και την ισλαμική Ασία προς την Ευρώπη.
Στην Ελλάδα, πολλοί ακόμα πιστεύουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρωτοστατεί διεθνώς στην υπεράσπιση μιας μεταναστευτικής πολιτικής «ανοιχτών συνόρων». Η αλήθεια είναι ότι μπροστά στο μεγάλο εκλογικό τίμημα που πλήρωσε το 2019 για αυτή του τη στάση, ο ΣΥΡΙΖΑ πρακτικά ακολουθούσε μέχρι πρόσφατα μια πολιτική «ήξεις αφήξεις». Στην πραγματικότητα, το ΚΚΕ είναι εκείνο που πρωτοστατεί στην ευρωβουλή στην υπεράσπιση της πολιτικής των «ανοιχτών συνόρων», καθώς και στο διεθνές στρίμωγμα της χώρας μας για τα όποια μέτρα αποτροπής έχει πάρει τα τελευταία χρόνια. Ενδεικτικά, στις 7/2/2020, η ευρωκοινοβουλευτική ομάδα του ΚΚΕ καταθέτει ερώτηση στο ευρωκοινοβούλιο, καταγγέλλοντας κάποια υποτιθέμενα «πλωτά φράγματα» αποτροπής που θα έστηνε η κυβέρνηση της ΝΔ˙ στις 10/10/2022, και σε ερώτησή της για τα τότε ναυάγια στα Κύθηρα και τη Λέσβο, τονίζει ότι οι «ευθύνες της ΕΕ κι όλων των ελληνικών κυβερνήσεων, όπως και της σημερινής της ΝΔ, αποδεικνύονται για ακόμα μία φορά τεράστιες».
Εξισώνει δε πάντοτε την κραυγαλέα πολιτική της ερντογανικής Τουρκίας για το μεταναστευτικό με αυτήν της ελληνικής κυβέρνησης, καταγγέλλοντας ότι «οι “ανταγωνισμοί ευθυνών” ανάμεσα στην ελληνική και την τουρκική κυβέρνηση δεν μπορούν να κρύψουν τις μεγάλες ευθύνες και των δυο, μαζί και της ΕΕ για την πολιτική καταστολής, εγκλωβισμού και επαναπροωθήσεων που εφαρμόζουν, την από κοινού στήριξη κι εφαρμογή της κοινής Δήλωσης ΕΕ – Τουρκίας». Στις 16/6/2023 ζητάει με επιστολή της την άμεση συνεδρίαση της Επιτροπής Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων (LIBE) του ευρωκοινοβουλίου σχετικά με το τραγικό πολύνεκρο ναυάγιο στην Πύλο, καταγγέλλοντας τη μετατροπή της Μεσογείου σε «υγρό τάφο» ως «αποτέλεσμα της πολιτικής άγριας καταστολής ΕΕ και κυβερνήσεων μέσω της Frontex, και του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο με τους “ορατούς” και “αόρατους” φράχτες αλλά και τις επαναπροωθήσεις που γιγαντώνουν τα κυκλώματα των διακινητών», ενώ στις 12/7/2023, στη συζήτηση για το ίδιο θέμα, ο ευρωβουλευτής κ. Παπαδάκης καταγγέλλει το συνεχιζόμενο «έγκλημα με υπογραφή ΕΕ και ελληνικών κυβερνήσεων της πολιτικής καταστολής, εγκλωβισμού, απελάσεων και επαναπροωθήσεων, που γιγαντώνουν τα κυκλώματα διακινητών».
Είναι, λοιπόν, ξεκάθαρη η ταύτιση του ΚΚΕ με τις νεοφιλελεύθερες και σοσιαλφιλελεύθερες πολιτικές δυνάμεις και λόμπι που επιδιώκουν, και εν μέρει επιβάλλουν, την πολιτική των «ανοιχτών συνόρων» στην Ευρώπη. Τα φληναφήματα περί «επιτροπών ασύλου» στην Τουρκία και «άμεσης προώθησης στις χώρες προορισμού» όλων όσοι καταφθάνουν στα νοτιοανατολικά σύνορα της Ευρώπης, πρακτικά μπαίνουν ως σάλτσα στα μέλη και για ξεκάρφωμα στο ολοφάνερο “laissez-passer” που το ΚΚΕ υιοθετεί ως μέτρο «επίλυσης» του μεταναστευτικού ζητήματος.
Τα «πώς» και τα «γιατί» αυτή η στρατηγική από μέρους του ΚΚΕ, η οποία το φέρνει στην ίδια πλευρά με τη Μέρκελ, τις ΜΚΟ, τον Ερντογάν και τον Πούτιν, ας εξηγηθουν από το ίδιο και τα στελέχη του και κυρίως από όσους το αφήνουν στο απυρόβλητο χρόνια τώρα, ως την «αγαθή» και «γραφική» εμμονική πολιτική οντότητα, που τάχα κάνει επιλογές βάσει ιδεοληψίας.
ΠΗΓΗ : https://ardin-rixi.gr/archives/254486
