ΣΙΜΟΣ ΑΝΔΡΟΝΙΔΗΣ
Στελέχη του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος-Κινήματος Αλλαγής, με πρωτοβουλία του υπεύθυνου Κοινοβουλευτικού Τομέα Ευθύνης του κόμματος, Στέφανου Παραστατίδη, θα πραγματοποιήσουν περιοδεία σε διάφορες περιοχές της περιφέρειας Ηπείρου, έχοντας επαφές με εκπαιδευτικούς, φοιτητές και μαθητές για ζητήματα που άπτονται της λειτουργίας της εκπαίδευσης.
Η περιοδεία θα ολοκληρωθεί, συμβολικά και πολιτικά, με την ομιλία που εν προκειμένω θα πραγματοποιήσει ο πρόεδρος του κόμματος Νίκος Ανδρουλάκης, το Σάββατο 21 Οκτωβρίου, στα Γιάννενα. Η περιοδεία των στελεχών του εν Ελλάδι Κεντροαριστερού φορέα, φέρει ένα θεματικό, κατά κύριο λόγο πρόσημο.1
Όπως τονίσαμε και πιο πάνω, ιδιαίτερο ρόλο στην πραγματοποίηση της περιοδείας, διαδραμάτισε ο τομεάρχης παιδείας του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής και βουλευτής Κιλκίς του κόμματος, Στέφανος Παραστατίδης. Και ένα εύλογο ερώτημα που ανακύπτει, είναι το ακόλουθο: Ανήκει ο Στέφανος Παραστατίδης στην κατηγορία των στελεχών που αναδύθηκαν μέσω της συγκρότησης και της λειτουργίας θεματικών δικτύων εδώ και περίπου δύο χρόνια;
Δεν θα διστάσουμε να απαντήσουμε λέγοντας πως Όχι, ο Στέφανος Παραστατίδης δεν εμπίπτει στη συγκεκριμένη κατηγορία, ακριβώς διότι είχε ήδη καταφέρει να κατοχυρώσει την ισχυρή παρουσία του εντός κόμματος επί προεδρίας Φώφης Γεννηματά,2 με αποτέλεσμα να έχει πλέον την δυνατότητα να ισχυροποιεί και άλλο την θέση του εντός του κόμματος, όντας ο επικεφαλής αυτού του ‘Οδοιπορικού για την Παιδεία’,3 όπως ονομάζεται η συγκεκριμένη πρωτοβουλία.
Στρεφόμαστε στην ανάλυση του πολιτικού επιστήμονα Γιάννη Μπαλαμπανίδη σχετικά με την συγκρότηση μίας «Αριστερόστροφης»4 ομάδας Δημοκρατικών βουλευτών στις Ηνωμένες Πολιτείες, που αποτελούνται από πέντε γυναίκες (Οκάσιο-Κορτές, Ilhan Omar, Ayanna Pressley, Rashida Tlaib/Εν συνεχεία προστέθηκαν στην ομάδα ο Jamaal Brown & η Cori Bush), και έναν άνδρα.
Η ομάδα αυτή επεδίωξε να προσδώσει ένα περισσότερο Κεντροαριστερό (με τέτοιους όρους οφείλουμε να μιλήσουμε), στο Δημοκρατικό Κόμμα, θέτοντας σε πρώτο πλάνο την ‘σύγκρουση’ με τον Ντόναλντ Τραμπ και με το φαινόμενο του ‘Τραμπισμού.’
Όσο περισσότερο εκδήλωνε τις ιδέες του ο πρώην πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, τόσο περισσότερο σφυρηλατούνταν η πολιτικοϊδεολογική φυσιογνωμία της συγκεκριμένης ομάδας, η οποία βέβαια, δεν καλλιέργησε το έδαφος ώστε να επιλεγεί ο Τζο Μπάιντεν για την θέση του υποψήφιου προέδρου του Δημοκρατικού κόμματος. Εφόσον συνυπολογίσουμε εδώ πως η δική του ατζέντα δεν συνέκλινε σε όλα με την ατζέντα αυτής της ομάδας.
Θέτοντας λοιπόν την θεωρητική βάση, θα τονίσουμε πως ο Στέφανος Παραστατίδης έχει καταστεί άτυπα ο επικεφαλής μίας ‘Αριστερόστροφης’ τάσης εντός της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής, στην οποία ανήκουν βουλευτές όπως ο Δημήτρης Μάντζος, η βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας Χριστίνα Σταρακά,5 η βουλευτής Ευβοίας Κατερίνα Καζάνη. Ποιο καθίσταται το βασικό χαρακτηριστικό αυτής της ομάδας;
Όχι μόνο το γεγονός πως αυτοί οι βουλευτές εκλέχθηκαν πρώτη φορά στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου, αλλά, και το ότι επιδιώκουν να διατηρήσει πάση θυσία το κόμμα την ευδιάκριτη Σοσιαλδημοκρατική ταυτότητα που απέκτησε επί θητείας Νίκου Ανδρουλάκη, η οποία περιλαμβάνει, με σημείο τομής εδώ το πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών και τις διαμαρτυρίες που ακολούθησαν, και εμφανές άνοιγμα στις συλλογικές-κινηματικές διεργασίες.
Υπό αυτό το πρίσμα, θα πούμε πως ο άτυπος επικεφαλής αυτής της ομάδας, δεν έχει σπεύσει να καταστήσει ορατές και εύληπτες τις θέσεις του από το βήμα της Βουλής (μία κοινοβουλευτική-ρητορική του αντιπαράθεση θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον), επιλέγοντας πρωτοβουλίες όπως αυτή για την παιδεία, που να ‘απαντούν’ στο ερώτημα ‘τι κομίζει το ΠΑΣΟΚ;’, αποβλέποντας και στο να καταστήσει περισσότερο συμπαγή αυτή την ‘Αριστερόστροφη’ τάση.
Ορθώς, ο δημοσιογράφος της εφημερίδας ‘Τα Νέα’ Μιχάλης Μητσός, μνημονεύει την μετριοπάθεια που διακρίνει τον Στέφανο Παραστατίδη.
Πέραν αυτού, στερείται πολιτικής ‘ελαφρότητας’ και αυτο-αναφορικότητας, έχοντας το πλεονέκτημα πως παρά το γεγονός ότι ενίοτε επενδύει συμβολικούς, γλωσσικούς όσο και πολιτικούς πόρους σε έναν στείρο αντιδεξιό Πασοκικό6 λόγο παλαιότερων εποχών, το κάνει με έναν τρόπο εκφραστικό, παθιασμένο, σχεδόν ‘αθώο’ (βασική δεξιότητα ενός ‘ιδεολόγου’ είναι το να δείχνει ‘αθώος’ στα μάτια των πολλών), καθιστάμενος ελκυστικός στους ακροατές του.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1 Θεωρητικώ τω τρόπω, ιδιαίτερη έμφαση στα επιμέρους θεματικά πεδία, έδωσε ο πρόεδρος του κόμματος Νίκος Ανδρουλάκης αμέσως μετά την εκλογή του στην αρχηγία του κόμματος, τον Δεκέμβριο του 2021. Από την εκλογή του και μετά, έσπευσε να εστιάσει σε συγκεκριμένες θεματικές (παιδεία, υγεία, αγροτικός τομέας, εργασία), επιτυγχάνοντας, αφενός μεν να συγκροτήσει νέες ‘δεξαμενές’ καταρτισμένων στελεχών που κλήθηκαν να διαμορφώσουν τις θέσεις του κόμματος επί ενός συγκεκριμένου τομέα, και, αφετέρου δε, να αναδείξει στην επιφάνεια ένα νέο στελεχιακό δυναμικό. Κάποια εκ των νέων στελεχών που αναδείχθηκαν όχι μόνο συμμετείχαν στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές έχοντας καλή εκλογική επίδοση (βλέπε την περίπτωση της Ολυμπίας Αποστόλου στο νομό Ημαθίας, η οποία καταπιάστηκε με τον αγροτικό τομέα), αλλά, κατάφεραν και να εκλεγούν βουλευτές. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της όλης διαδικασίας, ήσαν η συνάφεια ή αλλιώς, η συσχέτιση μεταξύ σπουδών και αντικειμένου εργασίας (αν και δεν αποφεύχθηκαν λάθη) και των θεματικών ενοτήτων. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ο Νίκος Ανδρουλάκης συνέκλινε πολιτικά με τον Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος ήταν ο πρώτος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ που απέδωσε μεγάλη βαρύτητα στη συγκρότηση θεματικών ενοτήτων.
2 Ο Στέφανος Παραστατίδης, διακρίθηκε ιδιαίτερα στην ύστερη φάση της προεδρίας της Φώφης Γεννηματά (2020-2021), όντας υπέρμαχος της πλήρους ‘Σοσιαλδημοκρατικοποίησης’ του κόμματος, κάτι που τον διαφοροποιούσε από νεότερης ηλικίας στελέχη όπως οι Παύλος Χρηστίδης, Μανώλης Χριστοδουλάκης, που θεωρούσαν ως βασική η βασικότερη προτεραιότητα, την διατήρηση της αυτόνομης πορείας του κόμματος. Σαφώς, αυτή η διαφοροποίηση ούτε προκάλεσε ιδιαίτερες εντάσεις ή προστριβές, ούτε και διαμόρφωσε τις προϋποθέσεις για την πρόκληση κάποιας μείζονας πολιτικοϊδεολογικής ‘σύγκρουσης’. Εμβαθύνοντας περισσότερο όμως, θα επισημάνουμε πως συνέβαλλε στο να αποκτήσει ο Στέφανος Παραστατίδης, λόγω και των ξεκάθαρων θέσεων που εξέφραζε από τότε για την λειτουργία του κόμματος, έναν κύκλο υποστηρικτών εντός αυτού, πράγμα που δεν μπόρεσαν να πετύχουν ο Παύλος Χρηστίδης ή ο Μανώλης Χριστοδουλάκης. Δείγμα του θεωρητικού ενδιαφέροντος που επιδεικνύει για την εγχώρια και διεθνή Σοσιαλδημοκρατία και τις εξελίξεις που την αφορούν, αποτελεί και το κείμενο του με τίτλο ‘Η φαντασία στη σοσιαλδημοκρατία,’ που δημοσιεύθηκε στον συλλογικό τόμο ‘Η Σοσιαλδημοκρατία στο προσκήνιο. Ξανά; Στον τόμο συμμετέχουν με κείμενα τους, πέραν του Στέφανου Παραστατίδη, ο Γιάννης Μπαλαμπανίδης, ο Ξενοφών Κοντιάδης, η Έφη Γαζή, και ο Γιάννης Φ. Ιωαννίδης. Ουσιαστικά, σε αυτό τον τόμο, ο Στέφανος Παραστατίδης εκπροσωπεί την κατηγορία των ‘μάχιμων και ενεργών πολιτικών,’ με αυτή των ακαδημαϊκών να υπερεκπροσωπείται, εφόσον και η Έφη Γαζή, και ο Γιάννης Μπαλαμπανίδης και ο Ξενοφών Κοντιάδης, και έχουν διδάξει στο παρελθόν και εξακολουθούν (Έφη Γαζή) να διδάσκουν σε πανεπιστήμια. Ο Γιάννης Φ. Ιωαννίδης που δεν έχει άμεση σχέση με το ΠΑΣΟΚ ο ίδιος, εκπροσωπεί την κατηγορία της ‘δικαιωματικής Σοσιαλδημοκρατίας’. Βλέπε σχετικά, Γαζή, Έφη., Ιωαννίδης, Φ. Γιάννης., Κοντιάδης, Ξενοφών., Μπαλαμπανίδης, Γιάννης., & Παραστατίδης, Στέφανος., (επιμ.), ‘Η Σοσιαλδημοκρατία στο προσκήνιο. Ξανά’; Εκδόσεις Πόλις, Αθήνα, 2022.
3 Βλέπε και, ‘Οδοιπορικό του ΠΑΣΟΚ για την παιδεία στην Ήπειρο,’ Διαδικτυακή έκδοση εφημερίδας ‘Πρώτο Θέμα,’ 18/10/2023, Οδοιπορικό του ΠΑΣΟΚ για την παιδεία στην Ήπειρο (protothema.gr) Τέτοιες πρωτοβουλίες δεν θα πρέπει να ξενίζουν από την στιγμή όπου έχουν λάβει χώρα πολλές παρόμοιες όλη αυτή την περίοδο που βρίσκεται στην αρχηγία του κόμματος ο Νίκος Ανδρουλάκης.
4 Βλέπε σχετικά, Μπαλαμπανίδης, Γιάννης., ‘Σοσιαλδημοκρατία made in USA…ό.π., σελ. 164.
5 Σε πρόσφατο άρθρο της για τον πρώτο γύρο των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών, η Χριστίνα Σταρακά, δεν αποφεύγει τις κοινοτοπίες, τις κουραστικές επαναλήψεις της λέξης ‘ΠΑΣΟΚ’ (μία μόνο αναφορά της λέξης αρκεί, εφόσον είναι στην αρχή του κειμένου τονίζεται το γεγονός πως η Χριστίνα Σταρακά είναι βουλευτής του συγκεκριμένου κόμματος), τις καταφανώς εσφαλμένες εκτιμήσεις. Πως τεκμαίρεται το ό,τι το «ΠΑΣΟΚ «γέννησε» την Τοπική Αυτοδιοίκηση; Πριν την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, δεν υπήρχε Τοπική Αυτοδιοίκηση εν Ελλάδι; Σαφώς, δεν παραβλέπουμε, σε επιστημονικό επίπεδο, την συμβολή του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής στην μετεξέλιξη του θεσμού έως τις ημέρες μας. Όμως, Τοπική Αυτοδιοίκηση εν Ελλάδι υπήρχε και πριν από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής. Βλέπε και, ‘Χριστίνα Σταρακά: Το ξεκάθαρο μήνυμα των αυτοδιοικητικών εκλογών,’ Ενημερωτική Ιστοσελίδα ‘Αγρίνιο Culture,’ 06/10/2023, Χριστίνα Σταρακά: Το ξεκάθαρο μήνυμα των αυτοδιοικητικών εκλογών – Αγρίνιο Culture (agrinioculture.gr)
6 ‘Προϊόν’ της δημιουργίας θεματικών ενοτήτων και των θεωρητικών επεξεργασιών που έχουν συντελεσθεί, αποτελούν και προτάσεις σχετικές με την κοινωνική κατοικία και τις ενεργειακές κοινότητες, με ευδιάκριτη εδώ την συμβολή του νεο-εκλεγμένου δημάρχου Αθηναίων, Χάρη Δούκα. Το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής έχει φθάσει σε ένα σημείο όπου τα πρόσωπα, δηλαδή τα κεντρικά πολιτικά στελέχη, δεν υποσκελίζουν δραστικά τις διατυπωθείσες πολιτικές προτάσεις. Αναμένουμε να ακούσουμε περισσότερα από τον Στέφανο Παραστατίδη που έχει αποκτήσει προφίλ μη αιθεροβάμονα, για τον λαϊκισμό ως «κατάσταση κατά την οποία οι πολιτικοί ικανοποιούν τα αιτήματα και τις απαιτήσεις των πολιτών» και δια του ελέους, σύμφωνα με τους Μανούσο Μαραγκουδάκη και Θεόδωρο Χατζηπαντελή. Αυτό το είδος λαϊκισμού, άνθισε, σε συλλογικό επίπεδο, την περίοδο όπου ο Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς ενίσχυε την κοινωνική και πολιτική του επιρροή. Βλέπε και, Βλέπε σχετικά, Χατζηπαντελής, Θεόδωρος., & Μαραγκουδάκης, Μανούσος., ‘Ελλείμματα και διάβρωση των δημοκρατικών θεσμών,’ στο: Βαμβακίδου, Ιφιγένεια., Καλεράντε, Ευαγγελία., & Σολάκη, Ανδρομάχη., (επιμ.), ‘Από τη Ρόζα Λούξεμπουργκ στο τερατώδες είδωλο της Ευρώπης. Οι παθογένειες του καπιταλιστικού συστήματος,’ Εκδόσεις Επέκεινα, Τρίκαλα, 2016, σελ. 51.
