O Εμμανουέλ Μακρόν εκφωνεί πολιτικό επικήδειο για τον εκλιπόντα Βόλφγκανγκ Σόιμπλε
«Η Ευρώπη έχασε έναν πυλώνα. Η Γαλλία έχασε έναν φίλο της. Αν η φωνή ενός Γάλλου μπορεί να ακούγεται σήμερα στην γερμανική βουλή, είναι χάρη στη φιλία αυτού του σπουδαίου Γερμανού, η φωνή του οποίου ακουγόταν μέσα εδώ, περισσότερο από τη φωνή οποιουδήποτε άλλου για μισό αιώνα». Με αυτά τα λόγια, με αναφορά στη Γαλλογερμανική Συνέλευση που έχει την σφραγίδα του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και σε κλίμα συγκίνησης εκφώνησε πολιτικό επικήδειο για τον εκλιπόντα ο Γάλλος πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν από το βήμα της ολομέλειας της γερμανικής βουλής.
Είχαν προηγηθεί η πρόεδρος του σώματος Μπέρμπελ Μπας και ο επικεφαλής των Χριστιανοδημοκρατών και στενός φίλος του Σόιμπλε, Φρίντριχ Μερτς, σε μια κατάμεστη αίθουσα παρουσία της τέως καγκελαρίου Άγκελα Μέρκελ και υψηλών προσκεκλημένων όπως η πρόεδρος της ΕΚΤ Κριστίν Λαγκάρντ.
Η Γαλλία του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε
Μιλώντας στα γερμανικά, αποτίοντας φόρο τιμής στη γλώσσα του μεγάλου πολιτικού ανδρός, όπως τον χαρακτήρισε, βάζοντάς τον στο ίδιο ύψος της ευρωπαϊκής ιστορίας με τον Ζακ Ντελόρ, που πέθανε την ίδια μέρα, ο Εμμανουέλ Μακρόν έστειλε το δικό του μήνυμα για τη γαλλογερμανική φιλία και τη σημασία της. Παιδί του πολέμου o B. Σόιμπλε, από μια πολύπαθη περιοχή στα γαλλογερμανικά σύνορα που βρέθηκε στο επίκεντρο της ευρωπαϊκής ιστορίας στο πρώτο μισό του 20ού αιώνα, το Φράιμπουργκ από τη μια πλευρά, η γενέτειρά του και η Αλσατία από την άλλη. Ένα παιδί που μεγάλωσε μεταξύ αυτών των δύο κόσμων, που ήταν τόσο κοντά κι όμως τόσο μακριά. Σε προσωπικό τόνο ο Γάλλος πρόεδρος θέλησε να φωτίσει κι άγνωστες πτυχές του Β. Σόιμπλε και της στενής σχέσης του με τη Γαλλία. Την αγάπη του για τη γαλλική γλώσσα και λογοτεχνία, για το γαλλικό σινεμά. Από τον Αλμπέρ Καμύ μέχρι την Κατρίν Ντενέβ και τη Ζαν Μορώ.
«Η πορεία ζωής αυτού του σπουδαίου Γερμανού και Ευρωπαίου μας δείχνει ότι πάντα κατανοούσε τις μεταμορφώσεις της χώρας του αλλά και τις μεταμορφώσεις του ευρωπαϊκού εγχειρήματος συνολικά. Αυτή η άρρηκτη σύνδεση μεταξύ Γερμανίας και Γαλλίας, μοιάζει με μια μαγική συνταγή που επέτρεψε και στις δύο χώρες εν τέλει να ευδοκιμήσουν μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η γαλλογερμανική σχέση είναι ο θεματοφύλακας αυτής της συνταγής, που λειτουργεί ως θεμέλιο της Ευρώπης. Γι αυτό ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ήταν βαθιά πεπεισμένος, όπως και ο Ζακ Ντελόρ, ο Φρανσουά Μιτεράν, ο Χέλμουτ Κολ και οι διάδοχοί τους στις δύο πλευρές του Ρήνου. Αυτή η σκέψη περισσότερο από ποτέ πρέπει να καθοδηγεί τις πράξεις μας» ανέφερε ο Εμμανουέλ Μακρόν.
Ο «γαλλογερμανικός άξονας» σε αναζήτηση ρότας
Μια ομιλία του Εμμανουέλ Μακρόνμε πολλαπλές αναγνώσεις σε μια δύσκολη εποχή για τον παλαιό «γαλλογερμανικό άξονα», που ήταν για δεκαετίας ο κινητήριος μοχλός των ευρωπαϊκών εξελίξεων. Η 22α Ιανουαρίου δεν ήταν άλλωστε μια τυχαία ημερομηνία. Τότε εν έτει 1963 υπογράφηκε η γαλλογερμανική Συνθήκη των Ηλυσσίων στο Παρίσι, θέτοντας τις βάσεις για τη γαλλογερμανική μεταπολεμική συμφιλίωση και τον κοινό βηματισμό δύο γειτόνων, που επέλεξαν να αγαπηθούν παρά τα μίση και τις αιματοχυσίες του παρελθόντος.
Κι όλα αυτά σε μια κρίσιμη περίοδο και για τις δύο χώρες αλλά και προσωπικά για τους δύο ηγέτες. Ο Εμμανουέλ Μακρόν, που είχε διαδοχικές συναντήσεις με τον Γερμανό πρόεδρο Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάιερ και τον καγκελάριο Όλαφ Σολτς κατά την παραμονή του στο Βερολίνο, βγαίνει από δύσκολες εβδομάδες κυβερνητικού ανασχηματισμού, έντονων συζητήσεων για το μεταναστευτικό και με τους Γάλλους αγρότες να ζεσταίνουν από αύριο τις μηχανές των δικών τους τρακτέρ για κινητοποιήσεις όπως στη Γερμανία.Στο βάθος η ακροδεξιά Εθνική Συσπείρωση της Λε Πεν που βαδίζει ολοταχώς για υψηλά ποσοστά στις ευρωεκλογές και πιθανώς στις επόμενες προεδρικές στη Γαλλία. Από την άλλη πλευρά ο Όλαφ Σολτς, ο οποίος δέχεται από παντού πιέσεις, με μια ευάλωτη κυβέρνηση και κοινωνική αναταραχή. Με αγροτικές κινητοποιήσεις, απεργίες στα τρένα, γενική δυσαρέσκεια και πάνω από όλους και όλα τη βαριά σκιά της ακροδεξιάς. Μετά την Εναλλακτική για τη Γερμανία και το νέο πολιτικό μόρφωμα Ένωση Αξιών να περιπλέκουν τις πολιτικές μεταβλητές ενόψει ευρωεκλογών και εκλογών στην ανατολική Γερμανία.
Πολλά έχουν γραφτεί επίσης για τις διαφωνίες της γαλλικής ηγεσίας με τη γερμανική τα τελευταία χρόνια και την χλιαρή σχέση μεταξύ Σολτς και Μακρόν. Η Γαλλία πιέζει για συνέχιση της στρατιωτικής βοήθειας προς την Ουκρανία όμως στην πράξη έχει δώσει πολύ λιγότερα από ό,τι η Γερμανία στο Κίεβο. Διαφορετικές θέσεις διαφάνηκαν και ως προς τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή και βέβαια σε θέματα «Βρυξελλών», όπως η δημοσιονομική πολιτική, με το Παρίσι να είναι υπέρ μιας πολιτικής δαπανών και τη Γερμανία μιας πολιτικής «χρεόφρενου». Σε κάθε περίπτωση όπως σχολιάζει η εφημερίδα SZ δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια για διαφωνίες μεταξύ Παρισίων και Βερολίνου. «Ο Πούτιν βρίσκεται στην Ανατολή, ίσως σύντομα ο Τραμπ στη Δύση: Μακρόν και ο Σολτς οφείλουν να σκεφτούν άμεσα τα κοινά τους συμφέροντα». Αυτό θα τους συμβούλευε μάλλον και ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
