Χιλιάδες Ισραηλινοί έχουν διαδηλώσει τους τελευταίους μήνες κατά της δικαστικής μεταρρύθμισης
Σε μία ιστορική απόφαση, το Ανώτατο Δικαστήριο του Ισραήλ ακύρωσε ένα μέρος της μεταρρύθμισης της δικαιοσύνης που προώθησε η κυβέρνηση Νετανιάχου. Η εν λόγω απόφαση αποτελεί και μία μερική δικαίωση για τους χιλιάδες Ισραηλινούς που εδώ και μήνες διαδήλωναν ενάντια στα κυβερνητικά σχέδια.
«Στην αιτιολόγηση της απόφασης, οι δικαστές καθιστούν σαφές πως το ζήτημα αφορά πολλά περισσότερα από τη διαμάχη μεταξύ κυβέρνησης και δικαιοσύνης για εξουσία», γράφει η Süddeutsche Zeitung. Όπως αναφέρεται στο αιτιολογικό της απόφασης, το μεταρρυθμιστικό σχέδιο «πλήττει με τρόπο σοβαρό και πρωτοφανή τον πυρήνα της ύπαρξης του Ισραήλ ως δημοκρατικού κράτους».
Επιπλέον, όπως παρατηρεί η εφημερίδα του Μονάχου, η αιτιολόγηση του δικαστηρίου «απευθύνεται προς μία κυβέρνηση, τα μέλη της οποίας επεδίωξαν λόγω προσωπικών συμφερόντων να βλάψουν τη δικαιοσύνη και να περιορίσουν τις εξουσίες της. […] Και μάλιστα πολλά μέλη της κυβέρνησης έχουν ανοιχτούς λογαριασμούς με τη δικαιοσύνη», συμπεριλαμβανομένου του πρωθυπουργού Νετανιάχου.
Ακόμη, ο τελευταίος «δεν δρα πλέον από θέση ισχύος, από τη θέση ενός πολιτικού που κέρδισε τις εκλογές, αλλά αντιθέτως σε περίπτωση εκλογών θα έπρεπε να φοβάται για δραματική πτώση της δημοτικότητάς του, όπως και για απώλεια του αξιώματός του. Επομένως, θα πρέπει να το σκεφτεί πολύ καλά προτού υποβάλει το Ισραήλ στην παρούσα κατάσταση σε μία νέα πολιτειακή κρίση».
Πάντως, η Frankfurter Allgemeine Zeitung σχολιάζει πως «η απόφαση δεν αποτελεί νίκη ούτε για τους πολέμιους της μεταρρύθμισης. Το γεγονός ότι το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας των δικαστών κρίθηκε στο νήμα καταδεικνύει πως δεν υπάρχει ένας ξεκάθαρος διαχωρισμός μεταξύ σωστού και λάθους.
Σε κάθε περίπτωση όμως το ζήτημα δεν ήταν η νίκη ή η ήττα. Η απόφαση δείχνει πως τα θεμελιώδη ερωτήματα σχετικά με τη λειτουργία της κρατικής εξουσίας […] απαιτούν μία εξισορρόπηση συμφερόντων, κατά την οποία ο καθένας θα ακούει με προσοχή τα επιχειρήματα του αντιλόγου. Και αυτό είναι κάτι που έχει χαθεί σχεδόν απ’ όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές στο Ισραήλ».
Ουκρανία: Η Δύση να μην κουραστεί από τον πόλεμο
Η Ρωσία εντατικοποιεί τις πυραυλικές επιθέσεις εναντίον της Ουκρανίας, σε μία περίοδο που η χώρα αναζητά επειγόντως λύσεις στην έλλειψη στρατιωτών, ενώ η Δύση φαίνεται να αναλογίζεται το πώς και για πόσο ακόμη θα μπορεί να συνεχίσει να στηρίζει τους αμυνόμενους.
Όπως επισημαίνει η SZ., η Ρωσία «επιδιώκει τώρα να καταβάλει το ηθικό του ουκρανικού λαού και των υποστηρικτών της Ουκρανίας.
Ωστόσο, οι επιθέσεις θα πρέπει να έχουν το αντίθετο αποτέλεσμα. […] Ο κόσμος έχει κουραστεί από τον πόλεμο, η Δύση δεν αισθάνεται πλέον πως ο πόλεμος είναι βαρύνουσας σημασίας και πως αφορά και την ίδια.
[…] Στην αρχή του πολέμου η Δύση είχε αντιδράσει καθυστερημένα στις ρωσικές επιθέσεις. Δεν πρέπει να υποπέσει στο ίδιο λάθος για δεύτερη φορά. Η Ουκρανία έχει ανάγκη από περισσότερα όπλα για να αποκρούσει τους πυραύλους – και για να επιτεθεί στις στρατιωτικές υποδομές της Ρωσίας».
Η οικονομική επιθεώρηση Handelsblatt τονίζει επίσης πως «η Ουκρανία κερδίζει όταν αυξάνεται η πίεση στο ρωσικό καθεστώς. Και αυτό μπορεί να συμβεί μέσω των όπλων, των αρμάτων μάχης και των πυραύλων. Όσο περισσότερες παραδόσεις όπλων εκτελούνται από γερμανικές και ευρωπαϊκές επιχειρήσεις της στρατιωτικής βιομηχανίας προς την Ουκρανία, τόσο πιο εύκολα θα μπορούσαν να γίνουν διαπραγματεύσεις επί ίσοις όροις μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας».
Ο γαλήνιος χειμώνας στη Μάνη
Αφιέρωμα στη χειμωνιάτικη Μάνη δημοσιεύει στην ιστοσελίδα της η Welt, γράφοντας για τις ελαιοκαλλιέργειες και τους πιο αργούς ρυθμούς ζωής των ντόπιων.
«Από την τουριστική υποδομή του καλοκαιριού έχουν μείνει λίγα πράγματα. Στην περιοχή έχουν μείνει πλέον κυρίως οι Μανιάτες, αλλά και λίγοι ξένοι που μένουν στην περιοχή καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους. Μεταξύ αυτών συνταξιούχοι, ηλικιωμένοι χίπηδες και μερικοί καλλιτέχνες, οι οποίοι έχουν αποσυρθεί στα μικρά ορεινά χωριά της Μάνης. Ακόμη, υπάρχουν και μερικοί παραθεριστές, οι οποίοι βοηθούν εθελοντικά στα χωράφια – όπως και ορισμένοι ξένοι από τη Βόρεια και Κεντρική Ευρώπη που προσπαθούν να ξεφύγουν από τον ψυχρό χειμώνα της πατρίδας τους».
Στη Μάνη από τον Νοέμβριο και μέχρι τον Φεβρουάριο όλα περιστρέφονται γύρω από τις ελιές, με τους εργάτες να πηγαίνουν στα χωράφια πριν από την ανατολή του ηλίου μέχρι και αργά το απόγευμα. Ο Ηλίας Χοντζέας, ιδιοκτήτης ταβέρνας, «έχει ελαιοκαλλιέργειες με 600 δέντρα που του δίνουν περίπου 2.000 λίτρα ελαιόλαδο τον χρόνο. Τα μισά από αυτά τα κρατάει για την ταβέρνα και την οικογένειά του, ενώ τα υπόλοιπα 1.000 τα πουλάει».
Στην ταβέρνα του «ο Ηλίας σερβίρει κάποια εδέσματα, όπως ελιές με λεμόνι και σκόρδο, χταποδάκι στη σχάρα και για επιδόρπιο κέικ πορτοκάλι. Ένας από τους θαμώνες του μαγαζιού, ένας ηλικιωμένος με χρυσά δόντια, παραθέτει τα λόγια του Νίκου Καζαντζάκη, που είχε ζήσει για ένα διάστημα στη Μάνη, σχετικά με την ευτυχία: “η ευτυχία είναι πράγμα απλό και λιτοδίαιτο – ένα ποτήρι κρασί, ένα κάστανο, ένα φτωχικό μαγκαλάκι, η βουή της θάλασσας, τίποτα άλλο. Χρειάζεται μονάχα για να νιώσεις πως όλα τούτα είναι ευτυχία, μια καρδιά απλή και λιτοδίαιτη”».
