Ο παραγωγός και σκηνοθέτης του ντοκιμαντέρ με τίτλο «Our Planet II», Τόμπι Νόουλαν, μίλησε με τους Radio Times την περασμένη εβδομάδα και περιέγραψε τη φρικιαστική συνάντηση:
«Ένα μεγάλο ρεύμα νερού ήρθε ξαφνικά προς το μέρος μας. Ξαφνικά είδαμε έναν καρχαρία – τίγρη, περίπου 5 μέτρα σε μήκος, να πηδά πάνω στη βάρκα μας. Τη δάγκωσε και άνοιξε τρύπες», αφηγήθηκε ο Νόουλαν.
Για το πρώτο επεισόδιο της σειράς ντοκιμαντέρ, το συνεργείο του Netflix ταξίδεψε στο νησί Laysan της βορειοδυτικής Χαβάης, περισσότερα από 950 χιλιόμετρα μακριά από τα κύρια νησιά της Χαβάης, ταξιδεύοντας για έξι ημέρες σε μια απομακρυσμένη τοποθεσία την οποία, όπως λένε, κανείς δεν είχε βιντεοσκοπήσει πιο πριν.
Η σειρά εστιάζει αυτή τη σεζόν στην μετανάστευση της άγριας ζωής και το Laysan είναι ένας κόμβος αναπαραγωγής για το άλμπατρος Laysan, ένα μεγάλο θαλασσοπούλι του Βόρειου Ειρηνικού. Στο νησί, οι νεοσσοί άλμπατρος ανατρέπονται από τους γονείς τους μέχρι να γίνουν περίπου 6 μηνών. Ο δυνατός αέρας που φυσά στο συγκεκριμένο νησί βοηθά έπειτα τα βαριά πουλιά να πραγματοποιήσουν την πρώτη τους πτήση.
Σύμφωνα με το ντοκιμαντέρ, όταν οι θερμοκρασίες του Βόρειου Ειρηνικού ωκεανού φτάνουν στο αποκορύφωμά τους προς το τέλος του καλοκαιριού, και τα άλμπατρος ετοιμάζονται να παλέψουν στον ωκεανό σε αναζήτηση τροφής, οι καρχαρίες – τίγρεις αντιλαμβάνονται την αλλαγή και αλλάζουν πορεία, κατευθυνόμενοι προς το Laysan.
Ο Huw Cordey, ο παραγωγός της σειράς, είπε στο Forbes ότι οι κινηματογραφιστές είχαν αποτολμήσει να πλεύσουν στα γεμάτα από καρχαρίες νερά, για να περάσουν έξι εβδομάδες ακολουθώντας τις περιπέτειες ενός και μόνο νεοσσού άλμπατρος.
«Το γύρισμα από μόνο του ήταν πολύ ενδιαφέρον: Χρειάστηκαν έξι μέρες για να ταξιδέψουμε εκεί από τη Χαβάη και πιστεύω ότι είμαστε η πρώτη σειρά ντοκιμαντέρ που κινηματογραφεί την παρθενική πτήση ενός άλμπατρος Laysan. Είναι τα μακροβιότερα πουλιά από όλα και κάνουν αυτό το τεράστιο ταξίδι γύρω από τον πλανήτη για χρόνια, πριν αναπαραχθούν για πρώτη φορά», είπε ο Cordey στο ρεπορτάζ.
«Η αρχική ιδέα ήταν να κάνουμε μια υποβρύχια λήψη με τους καρχαρίες-τίγρεις να περιμένουν στα ρηχά στο Laysan, αλλά την πρώτη μέρα που οι καρχαρίες-τίγρεις ήταν γύρω, το πλήρωμα μπήκε σε αυτές τις φουσκωτές βάρκες και δύο καρχαρίες τους επιτέθηκαν. Ήταν σαν κάτι βγαλμένο από τα “Σαγόνια του Καρχαρία!”».
Σε μια από τις επιθέσεις, το σκάφος άρχισε να ξεφουσκώνει, καθώς ο καρχαρίας είχε δαγκώσει κομμάτια από αυτό, αλλά ευτυχώς το πανικόβλητο πλήρωμα ήταν στα περίπου 100 μέτρα από τη στεριά και ήταν σε θέση να κάνει μια «έκτακτη προσγείωση» στην άμμο, όπου μπάλωσαν το σκάφος τους.
Σύμφωνα με τον Νόουλαν, η συμπεριφορά των καρχαριών ήταν «εξαιρετικά ασυνήθιστη».
«Ήταν απίστευτα πεινασμένοι, οπότε μπορεί να μην υπήρχε αρκετό φυσικό φαγητό και απλώς δοκίμαζαν οτιδήποτε συναντούσαν στο νερό», είπε.
