Ο Αλεσάντρο Πικολόμινι (Alessandro Piccolomini, 13 Ιουνίου 1508 – 12 Μαρτίου 1579) ήταν Ιταλός ανθρωπιστής, αστρονόμος και φιλόσοφος από τη Σιένα, ο οποίος προώθησε την εκλαΐκευση στην καθομιλουμένη των λατινικών και ελληνικών επιστημονικών και φιλοσοφικών πραγματειών. Ήταν επίσης καθολικός επίσκοπος της Πάτρας από το 1574 έως το 1578.
Οι εργασίες του περιλαμβάνουν το creanza bella della του IL Dialogo delle donne, το ο Raffaella (1539) και τις κωμωδίες Amor costante, και το Alessandro (άλλοι τίτλοι αποδίδονται λανθασμένα σε αυτόν), που υποστηρίχθηκαν και εκδόθηκαν από το degl’Intronati Sienese Accademia, του οποίου ήταν μέλος και ανώτερος υπάλληλος.
Ένα μεγάλο μέρος των λογοτεχνικών έργων του χάθηκε κατά τις μεταφράσεις από τους μεταγενέστερους συγγραφείς που μετέφραζαν τα έργα του, παραδείγματα τα βιβλία του ΧΙΙΙ Ovid VI του Aeneid. Το 1540, ενώ ήταν σπουδαστής στο Πανεπιστήμιο της Πάδοβας, έδωσε διαλέξεις στη φιλοσοφία στην ακαδημία Infiammati. (Δεν δίδαξε ποτέ στο πανεπιστήμιο της Πάδοβας, όπως δηλώνεται συχνά ανακριβώς.) Έγραψε ποιήματα τα οποία δημοσιεύθηκαν σε βιβλίο με τον τίτλο Cento sonetti («100 σονέτα»). Αργότερα μετέφρασε Αριστοτέλη, στον οποίο έγραψε σχόλια που εκδόθηκαν το 1575. Το ενδιαφέρον του για τον Αριστοτέλη περιέλαβε τη δημοσίευση μιας παράφρασης της ρητορικής του Αριστοτέλη με τα σχόλια. Στο Αcqua terra ε dell della grandezza della Trattato του (1558), αντέταξε την άποψη του Αριστοτέλη και του Πτολεμαίου ότι το ύδωρ ήταν πιο εκτενές από το έδαφος. Οι πραγματείες Sfera del mondo ε Delle stelle fisse (“η σφαίρα του κόσμου και των σταθερού αστεριών”) (1540) ήταν μερικές από τις σημαντικές συνεισφορές του στον τομέα της αστρονομίας.
Ο Πάπας Ιννοκέντιος Ι΄ τον διόρισε το 1574 τιμητικά καθολικό επίσκοπο Πάτρας. Ο μεγάλος κρατήρας Πικολομίνι στο νότιο ημισφαίριο και στην ορατή από τη Γη πλευρά της Σελήνης ονομάσθηκε έτσι προς τιμή του.
