Την εκτίμηση ότι ακόμη και αν η Τουρκία καταφέρει να αποκτήσει εκσυγχρονισμένα F16 η Ελλάδα θα εξακολουθεί να έχει τεχνολογικό πλεονέκτημα στην αεροπορική της δύναμη κάνει σε άρθρο του το forbes.com κάνοντας μια αποτίμηση των όσων προέκυψαν μετά τη Σύνοδο της Μαδρίτης.
Αφού τονίζεται ότι για να προχωρήσει η διαδικασία απόκτησης F16 από την Τουρκία θα πρέπει να υπάρξει έγκριση από το Κογκρέσο στο άρθρο επισημαίνεται ότι στο τραπέζι υπάρχει και το αίτημα της Ελλάδας για αγορά F35.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ εάν εγκριθούν και οι δύο αυτές συμφωνίες, η Ελληνική Πολεμική Αεροπορία θα εξακολουθεί να έχει τεχνολογικό πλεονέκτημα έναντι της μεγαλύτερης αεροπορίας της Τουρκίας καθώς η χώρα μας θα διαθέτει αεροσκάφη πέμπτης γενιάς.
«Η Ελλάδα έχει ήδη εξασφαλίσει σύμβαση για την αναβάθμιση 84 F-16 σε διαμόρφωση Block 72. Η Lockheed Martin θα ολοκληρώσει αυτό το συμβόλαιο στα μέσα του 2027. Έτσι, ακόμα κι αν η κυβέρνηση Μπάιντεν μπορέσει να κερδίσει σύντομα την έγκριση του Κογκρέσου για την τουρκική συμφωνία για τα F-16, κάτι που δεν είναι εγγυημένο, η Ελλάδα θα εξακολουθήσει να διαθέτει 84 εκσυγχρονισμένα F-16 πριν το κάνει η Τουρκία» αναφέρεται στο άρθρο του Forbes.
Aπό την ανάλυση του forbes.com δεν περνά απαρατήρητο ότι ήδη η χώρα μας αρχίζει να παραλαμβάνει τα 24 Dassault Rafale F3R 4,5 γενιάς τα οποία είναι πιο προηγμένα από οποιοδήποτε αεροσκάφος στο τουρκικό οπλοστάσιο.
Η ανάλυση σημειώνει τις αγωνιώδεις προσπάθειες της Τουρκίας να αποκτήσει νέας τεχνολογίας αεροσκάφη, κάνοντας λόγο για ενδεχόμενη αγορά Eurofighter Typhoon από το Ηνωμένο Βασίλειο. «Είτε έτσι είτε αλλιώς, η Τουρκία θα εξακολουθεί να έχει δυσκολία να ξεπεράσει το σημαντικό τεχνολογικό πλεονέκτημα που πιθανότατα θα επιτύχει η Ελληνική Πολεμική Αεροπορία μέχρι το 2030» αναφέρεται στο άρθρο.
«Ακόμα κι αν η Τουρκία πάρει 120 F-16 Block 70/72 (40 ολοκαίνουργια και 80 αναβαθμισμένα), θα αντιμετωπίσουν 84 Block 72 Vipers (όλα σε υπηρεσία το αργότερο το δεύτερο εξάμηνο του 2027), 20-40 F- 35, και, τουλάχιστον, 24 Rafales. Με άλλα λόγια, όχι λιγότερα από 128 μαχητικά της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας με ίσες ή ανώτερες δυνατότητες από τα καλύτερα τζετ της Τουρκίας» καταλήγει το ρεπορτάζ.
Μετά τα χρόνια του 1960, όταν ανέβαζε έργα του Σαίξπηρ με πρωταγωνιστές θρύλους (Όρσον Γουέλς, Λόρενς Ολίβιε…), αυτός ο γιος λιθουανών εβραίων μεταναστών στη Βρετανία που διάλεξε τη Γαλλία θα άρχιζε περίοδο πειραματισμού, εφαρμόζοντας τη θεωρία του για τον «κενό χώρο», μετατρέποντας τον κόσμο στο σκηνικό – όταν δεν αφαιρούσε τελείως το σκηνικό. Τα δημιουργικά του ταξίδια τον οδήγησαν από τους δρόμους του Μπρονξ σε χωριά της Αφρικής, από το Ιράν στη Σαχάρα, περνώντας από προάστια του Παρισιού.
«Είμαι ο πιο τυχερός τύπος στον κόσμο που είχα έναν τόσο καταπληκτικό πατέρα που προσέφερε τόση αγάπη», ήταν το σχόλιο του γιου του σκηνοθέτη, του Σάιμον Μπρουκ, που ακολουθεί τα βήματα του πατέρα του.
Παρότι ο Πίτερ Μπρουκ, γίγαντας του παγκόσμιου θεάτρου, συνέχισε να δουλεύει ακόμα κι αφού πάτησε τα 90, παρέμεινε – συγκριτικά – άγνωστος στο ευρύ κοινό, καθώς ουδέποτε καταπιάστηκε με εμπορικά έργα. Αρνήθηκε εξάλλου να κάνει στρατευμένο θέατρο, προτιμώντας έργα που έδιναν τροφή στη σκέψη ή στην πνευματικότητα, ή τα σαιξπηρικά κείμενα. «Ορισμένοι δημοσιογράφοι ήρθαν και με ρώτησαν ‘λοιπόν, θεωρείς πως μπορείς ν’ αλλάξεις τον κόσμο;’ Μ’ έκαναν να γελάω. Δεν είχα ποτέ τέτοια πρόθεση, είναι γελοίο», δήλωνε το 2018 στο Γαλλικό Πρακτορείο αυτός που τρία χρόνια νωρίτερα θρηνούσε τον θάνατο της συζύγου του, της ηθοποιού Νατάσας Παρί.
Όμως το 2019, ο Πίτερ Μπουκ απέτινε φόρο τιμής με την παράσταση Why? στον Μέγερχολντ, μορφή του ρωσικού θεάτρου που έπεσε θύμα των σταλινικών διωγμών, υπενθυμίζοντας μια από τις ρήσεις του: «το θέατρο είναι επικίνδυνο όπλο».