- Χρίστος Πέτρου
Διαχρονικά η γερμανική διπλωματία παίζει επιδραστικότατο ρόλο σε ό,τι αφορά τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και τον διάλογο μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας. Είναι μαζί με τις ΗΠΑ η χώρα που τις τελευταίες δεκαετίες κινεί τα νήματα και καθορίζει διπλωματικά τις εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά.
Ειδικότερα για την Κύπρο, το ενδιαφέρον για τη στάση του Βερολίνου στα Ελληνοτουρικά, σχετίζεται με την επιδίωξη του Προέδρου Χριστοδουλίδη να εμπλέξει ενεργότερα την ΕΕ στο Κυπριακό προκειμένου να επαναρχίσουν οι συνομιλίες. Κάτι το οποίο για να γίνει–όπως επαναλαμβάνει ο ΠτΔ – πρέπει να πειστεί η Τουρκία ότι έχει να κερδίσει… Και για να γίνει αυτό, χρειάζεται η μεσολάβηση του Βερολίνου που διαχρονικά αποτελεί τον προνομιακό συνομιλητή της Άγκυρας στην ΕΕ και τη Δύση γενικότερα.
Η τελευταία «μεγάλη κίνηση» του Βερολίνου στα ελληνοτουρκικά, ήταν το 2020 όταν άρχισαν να ηχούν τα τύμπανα του πολέμου στο Αιγαίο αλλά με την μεσολάβηση της τότε Καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ, αποφεύχθηκε η στρατιωτική σύγκρουση.
Η Μέρκελ έφυγε απ’ το πολιτικό προσκήνιο, και τα ελληνοτουρκικά, τουλάχιστον σε επικοινωνιακό επίπεδο μπήκαν μετά τους σεισμούς στην Τουρκία, σε μια νέα φάση. Σε αυτή τη φάση, κεντρικό ζητούμενο για τους μεγάλους παίχτες (κυρίως τις ΗΠΑ) είναι να δημιουργηθεί μια συνθήκη που θα επιτρέπει την υλοποίηση των γεωπολιτικών, ενεργειακών κ.α. σχεδιασμών.
Είναι γνωστό πως οι δεσμοί Γερμανίας – Τουρκίας είναι ισχυρότατοι και οι σχέσεις των δύο χωρών χαρακτηρίζονται από αλληλεξάρτηση κυρίως λόγω των εμπορικών συναλλαγών και των εκατομμυρίων Τούρκων που διαμένουν σε όλη την γερμανική επικράτεια, και καθορίζουν εν πολλοίς εκλογικά αποτελέσματα και πολιτικές αποφάσεις.
Έτσι σε αυτή τη την «μετασεισμική» φάση των ελληνοτουρκικών, που οι ΗΠΑ αποφάσισαν ως φαίνεται να πάρουν πάνω τους το παιχνίδι της διπλωματικής επαναπροσέγγισης Αθηνών – Άγκυρας, το Βερολίνο δεν μπορεί, ούτε πρόκειται να μείνει αμέτοχο.
Διακριτικότητα
Όπως αναφέρουν σχετικές αναλύσεις από τον γερμανικό Τύπο, επικαλούμενες μάλιστα κυβερνητικές, διπλωματικές πηγές, το Βερολίνο παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις. Πλην όμως επέλεξε μια διακριτική στάση. Διακριτική ως προς την περεμβατικότητα αλλά και ως προς την συμμετοχή τους στην πρώτη γραμμή των διπλωματικών διεργασιών.
Γι’ αυτό και οι αναφορές στον Τύπο, για το πώς το Βερολίνο ενεργεί και πως διαβάζει τις εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά, είναι ελάχιστες.
«Ουδετερότητα»
Επί της ουσίας, από τις πληροφορίες φαίνεται πως προτεραιότητα του Βερολίνου είναι να μείνει η διεθνής διπλωματία προσηλωμένη στις «ίσες αποστάσεις», να μην επηρεάσει την ουσία και το περιεχόμενο του ελληνοτουρκικού διαλόγου, αλλά να μεσολαβεί όπου χρειάζεται προκειμένου να μην σταματήσει ο διάλογος.
Οι Γερμανοί φυσικά, ξέρουν πως η «πολιτική των ίσων αποστάσεων», εξισώνει ουσιαστικά τον θύτη με το θύμα, ευνοεί πάντα αυτόν που προκαλεί και παρανομεί, και εν προκειμένω την Τουρκία.
Είναι χαρακτηριστικό το άρθρο του αναλυτή Δρ. Ρόναλντ Μαϊνάρντους γνωστού ερευνητή του ΕΛΙΑΜΕΠ ο οποίος επικαλείται διπλωματικές πηγές του Βερολίνου που αναφέρουν πως οι «Αν πούμε στους Τούρκους ότι κάνετε λάθος, πετυχαίνουμε ακριβώς το αντίθετο στην Άγκυρα και εντείνουμε τη διαμάχη»!!!
Έτσι, στη βάση αυτής της «ουδετερότητας» η Γερμανία ξέρει και αναγνωρίζει ότι η Τουρκία παραβιάζει το Διεθνές Δίκαιο, προκαλεί, παρανομεί, λειτουργεί σαν πειρατής, αλλά επιλέγει να το αποσιωπά, για να μην… εντείνει τη διαμάχη!
Δείχνουν Χάγη
Επιπλέον οι Γερμανοί φαίνεται πως ενώ προσπαθούν να μείνουν «ουδέτεροι» και διακριτικοί στο παρασκήνιο των διπλωματικών διεργασιών, είναι υπέρ της «διευθέτησης» μέσω του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης.
Γερμανός διπλωμάτης αναφέρει στη Deutsche Welle και τον Ρόναλντ Μαϊνάρντους, πως «Μας αρέσει η ιδέα να συζητήσουν και οι δύο πλευρές για θέματα που πρέπει να τεθούν ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου».
Σημειώνεται πως, ο Γερμανός διπλωμάτης, δεν διευκρινίζει ποια θέματα προκρίνει το Βερολίνο, όπως επιλυθούν στο Δικαστήριο της Χάγης…
Η διαμεσολάβηση στο Κυπριακό
Τα συμφέροντα της Γερμανίας και οι ιστορικοί της δεσμοί με την Τουρκία είναι σαφές πως δεν της επιτρέπουν να κινηθεί με τρόπο που μην είναι ευνοϊκός για την Άγκυρα σε ότι αφορά τα ελληνοτουρκικά. Αυτό επισημαίνεται όχι για να τροφοδοτεί τη μιζέρια και τη κλάψα μας, ότι είμαστε οι αδικημένοι της υπόθεσης, αλλά για να καταστεί σαφές τι πρέπει και τι δεν πρέπει να επιδιώκουμε από τους εταίρους μας στην ΕΕ και τους συμμάχους μας στη Δύση.
Συνεπώς καλό είναι να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά και να μετρούμε τις κινήσεις και τις προσπάθειές μας να φέρουμε την Τουρκία στο τραπέζι του διαλόγου, με τη διαμεσολάβηση των συμμάχων μας.
ΠΗΓΗ: simerini.sigmalive.com
