- Άριστος Μιχαηλίδης
Το είπε και επίσημα η Μαρία Ζαχάροβα του Κρεμλίνου οπότε να το αναμένουμε σύντομα. Εργάζονται, λέει, «για τη βελτίωση των μηχανισμών και των μορφών παροχής προξενικών υπηρεσιών στους Ρώσους πολίτες, που διαβιούν στο βορρά της νήσου». Δηλαδή; Ε, δηλαδή, θα ακολουθήσουν και οι Ρώσοι τους Βρετανούς, τους Αμερικάνους και άλλους, που άνοιξαν γραφεία πρεσβειών στα κατεχόμενα με πρόσχημα την εξυπηρέτηση των πολιτών τους.
Οι Βρετανοί το ξεκίνησαν αυτό και μάλιστα πολύ λίγα χρόνια μετά την εισβολή, κι ακολούθησαν άλλοι. Τώρα ακολουθούν οι Ρώσοι. Μας εκπλήττει; Μόνο υποκριτές μπορούν να παριστάνουν τους έκπληκτους.
Όταν ένας ευρωβουλευτής της Κυπριακής Δημοκρατίας, ο Νιαζί Κιζίλγιουρεκ, άνοιξε πολιτικό γραφείο στα κατεχόμενα και δεν εκπλάγηκε κανένας γιατί να μην ανοίξουν γραφεία οι πρεσβείες; Για τον ίδιο λόγο το άνοιξε κι αυτός. Για να εξυπηρετεί τους Τουρκοκύπριους πολίτες. Όταν στα εγκαίνια του γραφείου του ευρωβουλευτή παραβρέθηκε και ο τότε Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ, Άντρος Κυπριανού, τι να πούμε στους Ρώσους και στους Βρετανούς; Να σεβαστούν την Κυπριακή Δημοκρατία; Να μην την πριονίζουν; Μα, αφού το κάνουμε πρώτοι εμείς!
Όταν άνοιξε πρώτη η Βρετανία το γραφείο στα κατεχόμενα δεν αντιδράσαμε. Το θεωρήσαμε και λογικό. Αφού ήθελαν να εξυπηρετούν τους Βρετανούς πολίτες που έμεναν στα κατεχόμενα! Σήμερα μάλλον είναι αργά, παρότι το διεθνές δίκαιο δεν έχει ημερομηνία λήξης και αν δεν παραδοθήκαμε ακόμα (που αμφιβάλλω) οφείλουμε, οφείλει η ηγεσία να αντιδράσει έστω και αργά.
Δεν μπορούσαμε να αντιδράσουμε; Βεβαίως και μπορούσαμε. Διότι, οι πολίτες των πρεσβειών που (δήθεν ανθρωπιστικά) πρέπει να εξυπηρετηθούν, για την Κυπριακή Δημοκρατία είναι παράνομοι. Βρίσκονται παράνομα σε έδαφος της Δημοκρατίας. Το καθεστώς τους δεν είναι διαφορετικό από το καθεστώς των εκ Τουρκίας εποίκων. Εποικίζουν κατεχόμενα εδάφη. Έποικοι είναι και οι Βρετανοί και οι Ρώσοι και οι Ισραηλινοί και όσοι άλλοι κατοικούν στα κατεχόμενα και παράνομα γίνονται «ιδιοκτήτες» ακίνητης περιουσίας. Με ποια λογική, λοιπόν, το νόμιμο κράτος ανέχτηκε (προφανώς έδωσε και έγκριση στις πρεσβείες) να ανοίγουν γραφεία στα κατεχόμενα;
Σήμερα ακούμε τον Τατάρ να πανηγυρίζει και δήθεν ανησυχούμε. Όπως έλεγε χτες, μιλώντας για το γραφείο που θα ανοίξει η Ρωσία, αναμένει ότι οι υπηρεσίες που θα προσφέρει «θα παρασχεθούν σύμφωνα με τους δικούς μας νόμους. Είμαστε κράτος». Εμείς τι να λέμε ότι είμαστε; Κράτος; Ή μια παρέα επιρρεπής στις αυταπάτες και τον σουρεαλισμό;
Αυτά είναι που οδήγησαν το Κυπριακό στα σημερινά αδιέξοδα. Να μην τα ρίχνουμε όλα στους άλλους, είναι δικές μας οι ευθύνες. Της σιωπής μας. Της παράδοσης μας. Της απουσίας οράματος, σχεδιασμού, στρατηγικής. Που προσθέτει συνεχώς κρίκους σε μια τεράστια αλυσίδα γεγονότων, που δεν οδηγεί αλλού παρά μόνο στη δημιουργία συνθηκών αποδοχής ξεχωριστής κρατικής οντότητας στα κατεχόμενα εδάφη της Δημοκρατίας. Εμείς οι ίδιοι ενθαρρύνουμε και δημιουργούμε αυτές τις συνθήκες. Κομμάτι με κομμάτι. Κρίκο με κρίκο.
Όπως φτάσαμε να χαρίζει στο κατοχικό καθεστώς η ΟΥΝΦΙΚΥΠ, έδαφος και κυριαρχία στη νεκρή ζώνη, δήθεν γιατί χρειάζεται γήπεδο η Τσετίνκαγια. Όπως φτάσαμε να καλεί ο δήμος Αμμοχώστου στην εκδήλωσή του τον παράνομο δήμαρχο της κατεχόμενης πόλης και μετά να επιχειρηματολογεί με την τεράστια διαστρέβλωση ότι είναι δήμαρχος με βάση το Σύνταγμα. Όπως θα φτάσουμε σύντομα σε συμφωνία για να στρωθεί ο δρόμος της κατοχής προς την Πύλα. Έτσι θα φτάσουμε και στην μετατροπή των Γραφείων Πρεσβειών σε Προξενεία με διορισμό και διπλωμάτη ως επικεφαλής και θα το θεωρήσουμε κι αυτό φυσιολογική εξέλιξη άνευ σημασίας…
Έτσι τα κάναμε όλα. Πότε γιατί νομίζαμε ότι όπου νάναι λύνεται το Κυπριακό, πότε για να μην χαλάμε το κλίμα. Τώρα τα κάνουμε, όχι για τη λύση αλλά για να επιστρέψουν οι Τούρκοι στις διαπραγματεύσεις. Τώρα ακούς τους ταγούς του τόπου να κάνουν μαθήματα στον Πρόεδρο ότι πρέπει να πείσει τη διεθνή κοινότητα ότι θέλει λύση. Και εννοούν να την πείσει με νέες υποχωρήσεις. Εννοούν να πείσει ικανοποιώντας τους τουρκικούς όρους αναγνώρισης της «κυριαρχικής ισότητας». Ενώ θα έπρεπε η προσπάθεια να ήταν για να την πείσει για την εφαρμογή του διεθνούς δικαίου, και όχι για την εγκατάλειψή του.
Πηγή: www.philenews.com
